( از دفترشعـر نیما یی ) - 209 -

   طـنـیـن سـبـز

 مـن او را, د یـده ام :

 از تـنگـنـای کـور یک لـبخـنـد...

 از بـیـد ا دِ شـوم یک دسـیـسـه !

 درشـبی ؛ خـا مـوش مـیـا مــد.

 مـن او را, د یـد ه ام :

 د ر, اِ نـتـهـای خـویـشـتـن جـا ری.

 مـن او را د یـده ام , آری.

 تـنـش خـسـتـه :

 لـبـش بـسـتـه...

 بـسـا ن بـرکـه ای آرام... حَـتـا !

 سـنگ هـم ـ گـویی ...

 بـه مـوجَـش... وا نـمـیـدارد.

 مـن او را دیـده ام ؛ اَمـا :

 چـنـا ن رودی ...

--- کـه د ور افـتـا ده از!

 غـوغـای طـغـیـا نـش.

-- و او را د یـده ام :

 بـی آن طـنـیـن سـبـز د ر, بــا زو...

 کـه گـل مـیکـا شـت,,,

                          د رآ تـش.