کـتـا ب
شـبـی مـیگـفـت, بـا بـا
جهـان وهـرچـه دراوسـت
خـدا وَ نـد ؛ آ فـریـد ه.
تمـام عـا لـم ا زا وسـت
بـه او گـفـتـم پـدَ رجـا ن
ازآنچـه د َر زمیـن اسـت
وَ یــا , د ر آ سـمـا نـهـا
چـه چـیـزی بهـتـریـن اسـت
و رفـتـم, خـنـده بـر لـب
کـنـا رش چـون نِـشـسـتـم
پــد ر؛ بـا مـهـربـا نی
کِـتـا بـی د ا د , د َسـتـم
بـمـن گـفـت ایـن کـتـا ب اسـت
کـه خوب وبهـتـریـن اسـت
ا گـر د ر آ سـمـا نـهـا ...
و یــا روی زمـیـن اسـت.